Dag 1

Vorig jaar hadden we als groep op Helgoland het idee dat het leuk zou zijn om nog een keer met zijn allen naar de Farne Islands te gaan. Dit jaar is het dan eindelijk zover en op twee helaas afwezigen na is de groep weer compleet.

We moesten ons om 16 uur melden in de haven van IJmuiden. Daar lag het grote schip van DFDS al op ons te wachten.

Aangezien we naar het “buitenland” gaan moesten we eerst door de paspoortcontrole.

Ik vroeg aan de douanebeambte of je voor Engeland ook een stempel in je paspoort kreeg. Officieel deden ze hier niet aan, maar deze leuke meneer gaf uiteindelijk toch een stempel en mocht in door naar de volgende controle. Eenmaal op de boot brachten we eerst onze spullen naar de hut. Deze is niet groot maar groot genoeg om in te slapen.

Ik heb nog nooit op een boot geslapen en vond het toch wel een beetje spannend. Gelukkig zaten we vrij hoog in het schip (8ste etage) dus al we zinken gaan wij als laatste en is er nog een beetje hoop haha.

Onze tafel voor het diner was pas om 20.45 uur gereserveerd dus was het tijd voor een welkomsborrel.

Met (veel te harde) live muziek hadden we onderling heel wat bij te kletsen en de stemming zat er ook al snel weer goed in en was het in no time tijd om te gaan eten.

Aangezien het eten in een buffetvorm was en het water al wat onrustiger was geworden was het een kunst om in een rechte lijn met een kom soep naar je tafel te lopen. Of zou het dan toch ook door de alcohol komen van eerder deze avond?

Na het eten zijn we nog even op het onderdek gezellig aan de koffie gegaan om vervolgens te gaan slapen.

We moesten de volgende ochtend om half 8 bij het ontbijt zijn, alleen was het de vraag is onze wekker nu in Nederlandse tijd of in de Engelse?

Bertus had hier een mooie theorie over wanner het pas echt een probleem zou zijn. Deze zal ik jullie besparen.

Al schommelend gingen wij toch maar een poging doen om te slapen.

Dag 2

Voor sommige was het een heftige en onrustige nacht geweest. Doordat het windkracht 7 was en wij voorin de boot sliepen was dit voor sommige niet fijn. Ondanks dat het zo'n grote boot is, maakte hij echt flinke klappen op het water. Het ontbijt was dan ook niet voor iedereen super en hielden het bij een kopje thee met een spuugzakje in de buurt.

Gelukkig werden zij snel uit dit lijden verlost en meerden we om 10.00 uur aan in Newcastle. De zon was al volop aan het schijnen dus dat belooft veel goeds voor de aankomende dagen.

Gustav, Seraf en Bertus gingen onze auto's ophalen, waardoor wij nog even een uurtje in de terminal onder het genot van een kopje koffie moesten wachten. We konden heerlijk buiten in het zonnetje zitten dus het wachten was geen probleem.

Na een poosje kwamen zij met de huurauto's aan maar toen was het nog een hele kunst om alle bagage in de auto's te krijgen. Ook al was het maar voor 5 dagen, leek het wel of we spullen bij ons hadden voor 5 weken! Vooral al het fotoapparatuur nam veel ruimte in beslag, maar met een beetje passen en meten is het uiteindelijk toch gelukt en zelfs wij paste er nog bij.

Maar toen kwam de volgende grote uitdaging; het links rijden in de drukke stad van Newcastle. Wanneer je moest uitwijken voor een tegemoetkomende auto was je snel geneigd om naar rechts uit te wijken, maar gelukkig zaten er meerdere “chauffeurs” in de auto die luid LINKS!!!! gilde.

Na een hoop gelach en toch ook wel een beetje spanning kwamen we aan in ons hotel in Seahouses. Onze kamers waren nog niet helemaal klaar dus lieten we onze bagage achter in het hotel om richting Edinburgh te rijden. Het landschap onderweg was precies zoals in de Engelse tv serie James Harriot, kortom schitterend maar met smalle landweggetjes en stenen muurtjes. We moesten onderweg nog wel even de juiste weg vragen aan een typisch Schotse meneer die zijn honden aan het uitlaten was. Het stereotype van Schotland was compleet.

Door de route die deze man probeerde uit te leggen, met ieder steentje, muurtje, hekje en hobbeltje, leek het alsof we nog minimaal een uur moesten rijden maar na 10 minuten stonden wij bij een schitterend vismeertje.

Wat was het hier mooi zeg. We hebben nog wat foto’s gemaakt om vervolgens verder te rijden naar St Abbs Head National Nature Reserve.

Hier zaten duizenden alken en drieteenmeeuwen tegen de kliffen aan, wat te ruiken maar vooral te horen was. Onze eerste kennismaking met Engeland en Schotland was een feit.

Het was wel weer tijd om terug te rijden naar het hotel om in te checken en wat te eten.

Tijdens de overheerlijke maaltijd werd de dag doorgesproken en werd het toch echt tijd om ons mandje op te zoeken.

Soms had je nog steeds het gevoel op het schip te zitten en leek het dat de grond onder je benen nog steeds bewoog. Rare gewaarwording en dit zonder alcohol.

Dag 3

We zaten na een goede nacht al vroeg aan het ontbijt om naar de eilanden te gaan voor o.a. de papegaaiduiker, kuifaalscholver en de Noordse stern.

Met een overvolle boot gingen we naar het eerste eiland Staple Island. Hier zitten voornamelijk de papegaaiduikers, (gebrilde)zeekoet, kuifaalscholver en de alk.

De vogels komen hier alleen om te broeden en vliegen dan weer verder naar een zuidelijke bestemming om daar te overwinteren. Je ziet ze met hun bek vol vis op en aan vliegen.

De eilanden worden volledig beheerd door National Trust (soort Engelse vogelbescherming) en vele vrijwilligers. Deze ringen de vogels en houden het hele doen en laten van de vogels bij door middel van een logboek en andere onderzoeken.

Je mag maar 2 uur op het eiland blijven om er voor te zorgen dat de vogels ook hun rust krijgen.

Voor ons was het de uitdaging om de puffins (papegaaiduikers) in de vlucht te fotograferen en het was helemaal compleet als ze dan ook nog hun bek vol hadden met vis.

Wat ik al zeg ..een hele uitdaging, maar wanneer je 2 uur non-stop aan het fotograferen bent met behulp van Gustav krijg je er vanzelf handigheid in.

Soms hoorde je wat gemopper in de vorm van "shit net te laat" of een vreugdekreet van "yessss hebbes". Ook was het leuk om de puffins te fotograferen wanneer ze tussen de bloemetjes zaten

in afwachting om naar hun holletje te gaan waar het jong zat te wachten op wat vis. Dat was ook voor hun een nog grotere uitdaging, aangezien er kapers op de kust waren.

De kokmeeuwen zaten al geduldig te wachten en wanneer een puffin aan kwam vliegen, doken ze als raven er boven op om de net gevangen vis uit de bek van de puffin te jatten.

Het was een grappig gezicht hoe snel de puffins naar hun nest probeerde te rennen in de hoop dat het vis ook het nest bereikt.

Inmiddels was het tijd om naar het tweede eiland Inner Farn te gaan. Hier zit voornamelijk de Noordse stern wat een hele bijzonder vogel is en eigenlijk door vele worden onderschat.

Deze vogel broedt op het Noordelijk halfrond en overwintert op het Zuidelijk halfrond. Ieder jaar vliegt hij zo’n 70.000 km en dat is voor een vogel vrij uniek.

Om hun nest te beschermen tegen de meeuwen maken ze deze vlak naast het looppad in de buurt waar mensen zijn. Alleen ook de mens zien ze als een gevaar dus wanneer je het eiland op komt is de kans groot dat ze je met een dreigend geschreeuw op je hoofd pikken. Een petje geeft wat bescherming tegen de felle sternen.

Het leuke is wel dat je ze makkelijk dichtbij en fladderend in de vlucht kunt fotograferen. Je ziet de mensen snel over de paden lopen om de vogels maar te kunnen ontwijken. Wanneer je heel even blijft staan gingen ze zelfs op je hoofd zitten. Geeft wel weer leuke foto's.

Ook hier konden we ons vermaken met het fotograferen van de puffins om vervolgens na twee uur weer met de boot terug naar de haven te gaan.

Bij aankomst in het hotel konden we ons even opfrissen en was het weer tijd voor het diner. Ook deze dag had de kok super zijn best gedaan. Na het eten ging het merendeels naar een kasteel in de buurt. Bertus en ik hadden geen puf meer om mee te gaan en bleven in het hotel om onze eerste volle kaartjes te bekijken. Met op de achtergrond voetbal op de tv en een heerlijk drankje hadden ook wij een gezellige avond.

Dag 4

Vandaag gingen we nog eenmaal naar beide eilanden om de fototechnieken te perfectioneren. We hadden de dag ervoor kunnen oefenen, maar nu moesten we het nog beter gaan doen. Ook wisten we nu wat de mooie stekkies waren om de juiste foto's te maken.

Op het tweede eilanden besloot ik in de buurt van Seraf te blijven, aangezien hij zo enthousiast en vol bewondering over de Noordse stern kon vertellen en dit enthousiasme was aanstekelijk.

Inderdaad wat een geweldige vogel is dit toch en in de wetenschap dat je ze maar heel beperkt kunt bewonderen hebben wij hier op het begin pad ruim een uur gezeten, terwijl de rest van de toeristen/fotografen al waren doorgelopen op zoek naar de puffins.

Ow ja daar kwamen we ook nog voor dus zijn we toch nog meer even naar de andere kant van Inner Farn gelopen voor nog wat foto’s.

De twee uur op het eiland zijn voorbij gevlogen en iedereen zat met een voldaan gevoel en volle kaartjes weer in de boot richting de haven.

Na het eten (wat nog steeds net zo lekker was als de eerste twee dagen) ging een klein groepje naar Dunstanburgh Castle om daar de zonsondergang te fotograferen. Dit is een veertiende-eeuws kasteel in de regio Northumberland.

Bastiaan had het idee om naar boven te klimmen dus gingen John en ik mee. De zonsondergang van bovenaf fotograferen en is toch veel leuker ;-)

Naar boven was geen probleem, vooral voor Bastiaan die als een berggeit de steile berg op rende, maar er komt een moment dat je ook weer naar beneden moet en geloof me dat was echt heel steil en voor het gemak was er ook geen trap gemaakt. Gelukkig zijn we alle drie weer veilig beneden aangekomen.

We hadden bij terugkomst heel veel lol, omdat we voor Ali wat zand mee zouden nemen maar aangezien we geen strand hadden gezien sloeg de fantasie van Gustav op hol hoe hij eventueel aan een zakje zand zou kunnen komen. En eerlijk is eerlijk met wat alcohol in een vermoeid lichaam heb je niet veel fantasie nodig om dubbel te liggen van het lachen.

Dag 5

De koffers werden weer ingepakt en we mochten deze beneden in de gang van het hotel zetten zodat wij zonder bagage nog ons laatste bezoekje aan dit mooie land konden brengen. De bestemming was dit keer Lindisfarne of ook wel Holy Island. Het eiland is verbonden Northumberland op het Britse vasteland door een dam die bij vloed onder water loopt.

Hier was nog een mooie ruïne te zien en dronken we gezellig nog iets op het terras. De musjes waren hier zo tam dat ze letterlijk uit je hand aten. Dit ga ik de mussen in mijn tuin ook leren haha.

Terug in het hotel werden alle tassen en koffers weer in de auto's gepropt en toch was er nog steeds voldoende ruimte voor de passagiers. We moesten stevig doorrijden om op tijd in te checken voor de boot, maar mede dankzij onze top "Basbas" en de inmiddels geroutineerde linksrijdende chauffeurs kwamen wij door een kortere route veilig en op tijd aan bij de haven. Gustav, Seraf en Bastiaan moesten nog wel even de auto's weer inleveren bij het verhuurbedrijf om vervolgens met een taxi naar de haven te komen. Dit was een close call maar ze mochten gelukkig nog mee.

Tijdens het eten aan boord was de lol zo groot dat sommige (ik noem geen namen hoor) met tranen over de wangen van het lachen bijna in de broek pieste. Over dit laatste gesproken, zonder bril naar het toilet gaan is ook niet verstandig, want voor dat je het weet sta je als dame in het herentoilet en wordt je vreemd aangekeken wat je hier komt doen. De "pisbakken" zijn er dus niet om je handen in te wassen maar die zijn er voor de mannen ;-) (wederom noem ik geen namen maar tegen een flinke bonus wel te verkrijgen).

Na het buffet was er een mooie zonsondergang die je als fotograaf toch echt moet vastleggen.

's Avonds hadden we nog een gezellige en letterlijke bonte avond op de boot met live muziek. De Engelse weten nu ook dat wij Nederlanders heel goed kunnen zingen en onze eigen aanvullingen hebben op sommige liedjes. Who the f*ck is Alice!

Dag 6

Met een vloeibaar slaapmiddel in het lichaam heeft niemand last van zeeziekte gehad en waren sommige iets te laat voor het ontbijt. Ach misschien kwam het ook wel door de Engelse en Nederlandse tijds verwarring. Laten we het daar maar op houden.

Bij aankomst in de haven van IJmuiden was het tijd om afscheid van elkaar te nemen. Met een voldaan en vooral tevreden gevoel kreeg iedereen een dikke knuffel van elkaar en wat mij betreft gaan we volgend jaar weer hoor luitjes!

Ik was met Gustav meegereden naar IJmuiden en op de terugweg kregen Annemiek en ik een lesje in de muziek van Gustav. Onze conclusie was dat Gus toch echt uit een andere tijdzone komt dan dat wij doen, maar gezellig was het wel.

Bij thuiskomst nam ik ook afscheid van Gustav en Annemiek om vervolgens weer in de dagelijkse routine te vallen; wasmachine aan, hond uit laten en vooral straks de vele gemaakte foto's uitzoeken. Het zijn er gelukkig maar 6400!!

Het was wederom een geweldige reis georganiseerd door "DTL Travel & Photography". Alles was tot in de puntje verzorgd, maar vooral de samenstelling van de groep zorgde ervoor dat we onderling heel veel lol hebben gehad. Met nadruk op "heel veel"!!!

Iedereen bedankt voor de bijdrage in de vorm van kennis, plezier en mooie locaties in het schitterende Engeland en een klein stukje Schotland.

Het waren weer 6 onvergetelijke dagen die weer een plekje in mijn hart hebben gekregen.

Tot slot wil ik nog wel zeggen dat ondanks er twee toppertjes ontbraken , zij absoluut gemist werden tijdens deze reis. De groep "Helgoland" was hierdoor gevoelsmatig niet helemaal compleet.

Veel liefs,

Jolanda xxx